 |
| Deretos Libe.r.u. |
«Nch'at coladu deghe annos oramai. Su mangianu mi nch'ischideint sas boghes furiosas de sa giustìtzia apretende·mi a abèrrere a sa lestra, si nono nche diant àere ghetadu sa ghenna. Mai dia àere imaginadu su chi mi diat èssere capitadu a pustis de àere giradu sa crae in sa tancadura. Intreint a domo a bratzos istèrridos, cun sas pistolas cara a mie. "Àrtzia sas manos, abarra sulenu, mantene sas manos artziadas". In subra de sa mesa su mandadu de arrestu, sos nùmenes de sos cumpàngis meos. Sa domo furriada cùcuru a giosso. Sa mòvida a Nùgoro pro bortulare sa de babbu e de mama. Sas làgrimas suas. Sos saludos. "Sulenos, no apo a istentare a torrare". Carrigadu a sa màchina e iscarrigadu a ghisa de fera, sos ferros, s'ischedadura, sas imprentas, sas fotografias, s'isetòngiu sena acabbu, sas miradas de minusprètziu, s'òdiu issoro fundudu, in cùgiu, in sas pipias de s'ogru. Su sidis, su fàmene, s'afogu, sos oriolos, sas dudas, su pensamentu pro sos istrintos e pro sos cumpàngios meos. S'ideale firmu che roca de atzàrgiu. Una carrera de macos conca a Casteddu, àtera ischedadura, àteras imprentas, sa percuisitzione de sa carena, sos lentzolos, sa gaveta, sos udreddos pro su màndigu, su cabidale. Sa presone. Gosi nch’apo magiadu s'ùndighi de trìulas de su 2006».
Sunt sos faeddos de Pedru Frantziscu Devias a deghe annos pretzisos dae s'arrestu chi interesseit fintzas àteras deghe pessones (Brunu Bellomonte bengeit liberadu luego ca sa die de s'intertzetatzione nche fiat in Tunisia). 54, in totu, sas domos compidadas. Indagados comunistas, indipendentistas, anàrchicos. S'acusa, sa de pigare parte a duos assòtzios suversivos: s'Oir (Organizzazione Indipendentista Rivoluzionaria) e Npc (Nuclei Proletari per il Comunismo). Fiat s'operatzione Arcadia, una «pantumina sena acabbu – sighit Devias – chi pretendiat de prenare, cun ispantu mediàticu e presone, su bòidu investigativu ligadu a su “Teorema Pisanu”».
«Armas? Esplosivu? Nudda de nudda. Una frusa de registratziones telefònicas in ue, intre su tragàgiu trampadore e golleis de "omissis" e de "non si cumprendet", sos incuirentes ant sestadu unu cuadru a conca issoro, unu disinnu eversivu, coloradu e ismìssidu. Sa galera nos l'ant fata gustare deretu sena mancu chìnnida, pro oto – e prus chi non longos - meses. Posca sos domitziliares, s'òbligu de residèntzia in sa Comuna, s'òbligu de firma in su cummissariadu».
«Oe - serrat Devias -, deghe annos a pustis de sos arrestos e trèighi a pustis de s'abertura de s'indàgine, su protzessu est in pessu cumintzende. Ma sas proas? Pro cussas b'at tempus. In s'ìnteri ti poderas s'umbra de sa duda e de su suspetu. Posca, comente in un'ammuntadore kafkianu, nche ses iscontende su paradossu de sa cundenna: su de dèvere bìvere in su suspetu, su de no otènnere giustìtzia. Su de non pòdere intèndere unu giùighe custrintu a nàrrere "assòlvidos pro no àere cummìtidu sa faina". Su de non pòdere dimustrare a totus, cun una sentèntzia de tribunale, chi s'Operatzione Arcàdia fiat una manovra chi teniat sa punna de criminalizare totu s'indipendentismu sardu».
