de Màuru Piredda
 |
| Deretos Benoit Doppagne / Afp. Url imàgine |
Una botza de acordu dd'ant presentada
mèrcuris, ma s'aprovatzione de su testu no at a arribare in antis de
sàbadu, a summit serradu. «Totu est protzedende in sa diretzione giusta»,
at naradu su ministru frantzesu de is afares èsteros, Laurent Fabius,
ma in sa cunferèntzia parigina pro s'ambiente, su Cop21, paret chi is
impèigos intre is istados interessados siant malos a nche barigare.
Sa punna est de fàghere a manera chi su caentamentu
globale non nche fatzat artziare sa temperadura de duos grados dae imoe
a s'agabbu de su sèculu. Ma no est solutzione chi cunfaghet a chie
bivet in is ìsulas pranosas, is chi current su perìgulu de nch'èssere
cugugiadas dae is abbas. Dae cussos chirros sa proposta est a
nch'abassare s'obietivu: 1,5 grados imbetzes de duos. Cun sa Rùssia e
s'Aràbia Saudida contràrias.
Ma ddoe at àteru. E si podet
cumprèndere chi est totu o belle totu ligadu a is mecanismos de
s'economia mundiale, de sa cumpetitzione intre is istados pro
conchistare mercados noos, de sa crèschida econòmica chi unos cantos
diant bòlere cantu prus lestra pro minimare su divàriu intre paisos
pòberos e paisos ricos. De prus, a su chi narat sa giornalista Naomi
Klein, is guvernos chi ant pigadu parte a su summit sunt is chi, a su
matessi tempus, sustenent acordos cun is multinatzionales e favorint is
esportatziones de petròliu e de gas.
Est a nàrrere, in unu mundu
reguladu dae su mercadu e dae sa cherta de su profetu, comente at a
pòdere èssere rispetadu cale si siat obietivu? S'istòria de su
Protocollu de Kyoto, de su restu, nos l'ammustrat.
