15/10/15

Giubileu, Alesse: «Proibamus s’isciòperu. Cun lege»

de Maurìtziu Sale

Deretos lìberos
Roberto Alesse est unu giurista cun grandu poderes. Est espertu de deretu parlamentare e amministrativu, ma dae su 2011 est a cabu de sa Cummissione de garantzia pro s'atuatzione de sa lege subra de s'isciòperu in sos servìtzios pùblicos essentziales. Nominadu in prus de esseret giai dirigente generale de ruolu in sa Presidèntzia de su Consìgiu de sos ministros, Roberto Alesse est duncas unu grandu giurista, ma no est unu giuslavorista. Mancari chi no lu siat, sende presidente de sa Cummissione subra mentovada, eris, in auditzione in su Senadu de sa Repùblica, at naradu chi a dae chi semus in sa vigìlia de su Giubileu, gasi comente in su 2000 «diat èssere netzessàriu - cun una lege - chi, in presèntzia de grandu eventos s'Autoridade garante potzat estèndere s'òbligu de rispetare sa "franchìgia", perìodu in ue no est cunsentidu a s'astènnere dae su traballu». Cun lege.

Un'àchiu dae sos isciòperos pro totu su tempus de su Giubileu, duncas pro un'annu intreu, diat èssere ùtile - at agiuntu - «in prus chi non pro resones evidentes de seguràntzia, collegadas a unu grandu flussu de pessones, fintzas pro s'amparu de s'immàgine de su Paisu». Cun lege.

E pròpiu cun riferimentu a custu e a su decretu-lege in ue sunt cunsiderados che pare siat sos museos siat sos servìtzios pùblicos essentziales, Alesse chi, ammentamus, no est unu giuslavorista, at aprofetadu pro nche porrire totu s'agradessimentu de s'Autoridade garante pro su chi, in su decretu matessi, b'est iscritu, agiunghende·nche chi «semper e cando diat èssere cosa bona e giusta chi, giai in sede de cunversione in lege de su decretu, si penset a nch'introduire sa norma pro su Giubileu». Cun lege.
Dae sas paràulas de su Garante no est chi si nche cumprendat bene cun bene cales siant sas prioridades in ocasione de eventos comente a custu. Si siat s'immàgine de Roma e duncas de s'Itàlia intrea cara a su mundu o sas resones evidentes de seguràntzia. Siat comente si siat, cada norma de rispetare previdit una santzione. E sa santzione chi at cussigiadu Alesse, sena chi sos sindacados apant cummentadu galu in perunu logu e in peruna manera, est pecuniària. Diat èssere, comente issu etotu at acraridu, «una santzione in forma de suspensione dae su servìtziu e dae sa retributzione, determinadas ambas in su mìnimu e in su màssimu e chi, a las aplicare, bi penset su datore de traballu». Cun lege.

Como sa pregonta naschet a sa sola: "Ma si suspendent dae su traballu, lassende a un'ala pro como sa retributzione, sos traballadores chi ant iscioperadu violende duncas sa norma chi at propostu Alesse, su traballu chie lu diat dèvere garantire? E sa seguràntzia? E s'immàgine?" Est a beru chi bi podet àere sostitutziones intre sos traballadores matessi, ma custu forsis fiat cosa tropu atzuda e iscarada e Alesse no l'at proposta. Unu vìolat sa lege, lu suspendent e nde ponent un'àteru in càmbiu. Ma tando su traballadore, ischende custu, non diat tènnere mai mancu su bisòngiu de iscioperare, ca non bi diat àere disservìtziu e duncas mancu patimentu dae banda de sos utentes istràngios o pellegrinos e de sos tzitadinos. E si imbetzes non b'aeret sostitutos e suspenderent su traballadore? Tando diamus àere s'Istadu matessi ingendrende su disservìtziu. E duncas si nche diat rùere totu su casteddu de resones fraigadu dae Alesse pro arringare sa norma chi at cussigiadu. Cun lege.

Alesse est unu grandu giurista, ma no est unu giuslavorista, sos sindacados esistint, ma sunt ausentes, su Senadu b’est, ma est a canta a isparèssere e sos traballadores - sos chi bi sunt - sunt semper prus disamparados. Custa emmo chi diat èssere una cosa de regulamentare. Cun lege.