de Màuru Piredda
No est cosa fàtzile a iscrìere una retzensione de unu discu oe in die, a su nessi pro chie non si interessat petzi de giornalismu musicale. Sa produtzione discogràfica est oramai islacanada e a su matessi tempus sunt peri mudadas sas modalidades de fruitzione de sas cantzones e de sos discos. Galu prus difìtzile est a iscrìere sa retzensione de unu grupu chi nch'est in sos 40 annos de carriera, chi contat milliones de amantiosos peri su globu e chi, in su tempus, at fraigadu e costoidu un'identidade sua.
Sas novidades de “The
Book of Souls” sunt, difatis, pagas a beru. Pro calicunu est cosa bona,
pro àtere nono. Ma no est, custu, unu critèriu bastante a espressare unu
giudìtziu fungudu. B'at a bòlere prus de carchi ascurtada pro cròmpere a
unu pàrrere. Finamentas ca est unu traballu de un'ora e mesa cun
cantzones prus chi non longas (finas a 18 minutos) postas in duos cd (e
in tres lp).
S'album comintzat a sa mègius manera, cun “If Eternity Should Fail”. Un'intro grae e maestosu, che a sos chi non
s'intendiant dae sos tempos de “The X Factor” (cando unu coru gregorianu
aberiat “Sign of the Cross) e de “Seventh Son of a Seventh Son” (a nos
l'ammentamus a “Moonchild”?), acumpàngiat duas batorinas de versos
cantados a manera dèghida e segura dae Bruce Dickinson. Posca est
un'esplosione sonora chi nos ammentat sa mègius produtzione de sa
segunda metade de sos annos '80 (“Somewhere in time” a primu e “Seventh
Son” a pustis). Bonas sas melodias de chiterra de Smith, Murray e Gers.
Puntuale sa setzione rìtmica de Harris e McBrain. Si podet nàrrere chi
custa cantzone siat unu clàssicu de nche pònnere in unu “best of”
definitivu. E in s'iscalita de sos cuntzertos imbenientes.
“Speed of light” la connoschimus dae su 14 de austu. Sìngulu bonu in lìnia cun
sa traditzione e de mègius fatura cunforma a sos àteros sìngulos
essidos in antis de sos ùrtimos discos.
“The great unknow” (ma
su matessi si podet nàrrere de “When the River Runs Deep” e de “The Man of Sorrows”) paret imbetzes una cantzone posta in cue petzi pro prenare
sa lista. A su nessi a sa prima impressione. Dickinson, de prus,
isfortzat de badas sa boghe sua in cherta de nche cròmpere a chimas
artas faghende·nos pensare chi custa no at a èssere sonada in pùblicu.
Sighemus duncas cun sas àteras pro nde bìdere sas lughes e sas umbras.
Un'intro
de bassu nuscosu de ispanidade aberit sa cursa de “The Red and the Black”, 13 minutos in ue agatamus s'istòria de su grupu: dae su primu
minutu paret torradu a bida s'intzèdere cuadradu de “Seventh Son” e
posca su de “Rime of the Ancient Mariner”. In mesu unu coru chi est una
re-produtzione (pagu originale, nargiamus sa veridade) de su chi
agatamus in “The Wicker Man”. Agigu longhita, podet èssere chi “The Red
and the Black” siat una intre is prus dèghidas subra de su palcu,
mescamente pro s'andanta tzèltica sestada dae is melodias chitarrìsticas
dae su de 10 minutos (no est de badas chi sos Thin Lizzy nche sunt
semper in su coro de sa banda de s'East end londinesu).
Sa cantzone chi li dat su tìtulu a s'album e chi serrat su primu discu
movet lenta, grae e maestosa finas a su de ses minutos. Dae tando si
faghet logu una cavalcada noa ispirada a su matessi tempus dae “Losfer
Words” e “The Clansman”.
Si in su primu discu su rispetu de sa
traditzione Maiden non nos faghet mancare tres prendas, in su segundu
nche semus in sa còpia bruta. “Death or Glory” paret una “The Duellists”
agigu prus lestra, ma nudda de prus (e meda de mancu). “Shadows of the valley” nos oferit pagu prus o mancu su matessi atacu de “Wasted years”
sighende cun un'ispètzia de versione noa de “The fallen Angel” (chi de
“Brave New World” non fiat nemmancu sa mègius).
Sa sarvesa
arribat cun “Tears of a Clown”, a sa segura sa prus originale de “The
Book of Souls”. Atmosferas (e paràulas) malincònicas caraterizant custu
tributu a s'atore Robin Williams. Podet divènnere sena duda su segundu
sìngulu a pustis de “Speed of light”. Curiosidade, est finamentas sa
prus curtza. Chi chèrgiat nàrrere carchi cosa?
“Empire of the clouds” serrat su de 16 album de sa Vìrgine de ferru cun 18 minutos de mùsica tzinematogràfica in ue pianoforte e orchestra acumpàngiant un'òpera rock dedicada a su degòlliu aèreu de su dirigìbile R101, acadèssidu su 5 de santugaine de su 1930 (belle a su de 7 minutos si podet intèndere finamentas s'arrangiamentu de su còdighe Morse chi annùntziat su SOS). Proa de gabbale, ma, forsis, podiat renèssere mègius cun carchi minutu in mancu.
Ite li mancat a “The Book of Souls”? Sa voluntade de nche truncare carchi ramu sicu, una sìntesi compositiva prus manna, una produtzione prus atzuda cunforma a su sonu de sas rìtmicas chitarrìsticas. Unu votu, como, non faghet a lu dare. Bi diant bòlere àteras deghe ascurtadas. A su nessi.
“Empire of the clouds” serrat su de 16 album de sa Vìrgine de ferru cun 18 minutos de mùsica tzinematogràfica in ue pianoforte e orchestra acumpàngiant un'òpera rock dedicada a su degòlliu aèreu de su dirigìbile R101, acadèssidu su 5 de santugaine de su 1930 (belle a su de 7 minutos si podet intèndere finamentas s'arrangiamentu de su còdighe Morse chi annùntziat su SOS). Proa de gabbale, ma, forsis, podiat renèssere mègius cun carchi minutu in mancu.
Ite li mancat a “The Book of Souls”? Sa voluntade de nche truncare carchi ramu sicu, una sìntesi compositiva prus manna, una produtzione prus atzuda cunforma a su sonu de sas rìtmicas chitarrìsticas. Unu votu, como, non faghet a lu dare. Bi diant bòlere àteras deghe ascurtadas. A su nessi.
Primu discu
1. If Eternity Should Fail – 8:28 (Bruce Dickinson)
2. Speed of Light – 5:01 (Adrian Smith, Bruce Dickinson)
3. The Great Unknown – 6:37 (Adrian Smith, Steve Harris)
4. The Red and the Black – 13:33 (Steve Harris)
5. When the River Runs Deep – 5:52 (Adrian Smith, Steve Harris)
6. The Book of Souls – 10:27 (Janick Gers, Steve Harris)
Segundu discu
7. Death or Glory – 5:13 (Adrian Smith, Dickinson)
8. Shadows of the Valley – 7:32 (Janick Gers, Steve Harris)
9. Tears of a Clown – 4:59 (Adrian Smith, Steve Harris)
10. The Man of Sorrows – 6:28 (Dave Murray, Steve Harris)
11. Empire of the Clouds – 18:01 (Bruce Dickinson)
