10/02/18

Cartinas de lacamufa

de Màuru Piredda


Sas cartinas faeddant. E ponent a faeddare. Sas chi sunt essidas cun sa làcana linguìstica ant cajonadu, semper, sas cuntierras prus animadas intre sos protagonistas de su movimentu linguìsticu. Las connoschimus. Sas cartinas e sas cuntierras. E no est de badas chi sa Ras apat publicadu sa mapa tinta a ruju e cun unu faeddu, craru, ebbia: sardu.


Si (a su nessi pro chie iscriet) non b'at bisòngiu de imprentare libros in "sardu meridionali" a pustis de àere naradu chi sa Lsc est giai bastante meridionalizada, imaginemus ite dannu podet fàghere una cartina chi, a banda su traballu chi bi cheret (e chi non podimus criticare sena l'àere bidu), nch'intrat a iscola legitimende partziduras chi no atapant ne a ghenna ne a muru. Sa matessi iscola in ue non diamus chèrrere chi pesent sos pitzocos cun sa paristòria chi connoschimus e refudamus.

Ca si non b'at perìgulu - nât chi - de nche ruère a sa trampa de su «faeddòngiu regionale», est prus manna sa befe de cuntzepire una natzione cun duas limbas sardas.

Una faina/aina perigulosa, mescamente si chie l'impuntzat est unu sìndigu, su prus amministradore mannu de s'Ente locale su prus serente a su tzitadinu. Ca in suta e in subra de una làcana b'amus sas Comunas. Realidades (che a sas de su meridione nostru) chi calicunu nche diat chèrrere inserrare in intro a una norma chi, pro como, tenet petzi un'imprimatur provintziale.

A ite tretu nche semus. A sa cartina de lacamufa pro sos resurtos de una classe dirigente in brannànculas. Non bastaiant sos sìndigos bantende·si chi non diant àere imprentadu fainas in Lsc ca nât chi fiat contra a su logudoresu, no. A su chi si leghet bi cheriat àteru.

Ite làstima sa limba nostra.